Smartphones - een blijspel in minstens drie delen - deel 3: Heden

In deel 1 en deel 2 zijn de smartphones naar voren gekomen die ik in het verleden gebruikte. Het is nu tijd dat ik iets ga schrijven over mijn huidige telefoon. Sinds kort ligt er namelijk een mogelijke opvolger op de loer.

De zoektocht gaat door

Zowel de Sony Ericsson Xperia X1 als de HTC Touch Pro bleken dus toch niet het ideale toestel te zijn. Ik kon maar één ding doen: doorgaan met wachten op iets beters. Best lastig, want mijn voorliefde voor telefoons met een hardware-toetsenbord beperkt de keuze sterk. Ik bleef dus de HTC TyTN II en de Qtek 8500 gebruiken, terwijl ik - zoals altijd - aankondigingen van nieuwe smartphones in de gaten hield.

Op de resolutie van de beide toestellen was ik inmiddels wel uitgekeken: ooit was 320x240 pixels het summum voor smartphone-schermen, maar inmiddels waren er toestellen met 640x480 en zelfs 800x480 pixels. Dat wilde ik ook!

De opkomst van capacitieve schermen

Apple iPhone

T-Mobile G1

Er was nog iets anders dat ik interessant vond: capacitieve schermen. De schermen die je met een lichte aanraking van een vinger kon bedienen in plaats van door te duwen met een pennetje (dat zijn de zogenaamde resistieve schermen).

In 2007 bracht Apple de eerste iPhone op de markt en in 2008 bracht T-Mobile de G1 uit met Android 1.0. Beide waren voorzien van een capacitief scherm.

Vanaf die periode werd dit type scherm steeds populairder. Aan het einde van 2009 zouden er zelfs Windows Mobile-telefoons met capacitieve schermen verschijnen.

Omdat de iPhone het type scherm populair maakte en ik niets voor een iPhone voelde, twijfelde ik aanvankelijk over deze technologie. Zonder pennetje een scherm bedienen was toch heel onnauwkeurig? Maar die vraag stelde ik alleen doordat ik gewend was een smartphone met Windows Mobile te bedienen.

Google Android

LG InTouch Max GW620

Het was de begintijd van het Android operating system van Google en een telefoon met dat systeem leek me wel wat. Maar de resolutie van de eerste toestellen was niet wat ik zocht: slechts 480x320 pixels en dus niet veel meer dan de 320x240 pixels van mijn toenmalige telefoons.

Het eerste toestel dat me opviel op pdadb.net was de LG InTouch Max GW620, die ook bekend was onder de codenaam Etna. In tegenstelling tot de G1 sprak dit toestel me wel aan, maar helaas had het ook die lage resolutie.

Nee, een overstap naar Android zat er nog niet in.

Kanshebbers

HTC Touch Pro2

Acer M900

Samsung GT-B7610 OmniaPRO

Toshiba dynapocket KG01

Toshiba dynapocket K02

LG GW825 IQ

Sony Ericsson Xperia X2

Wat waren dan de kanshebbers? In min of meer chronologische volgorde (dat wil zeggen: min of meer in de volgorde waarin ze werden aangekondigd):

• HTC Touch Pro2 (opvolger van de Touch Pro),
• Acer M900 (opvolger van de E-TEN Glofiish M810, die na de M800 kwam),
• Samsung GT-B7610 OmniaPRO,
• Toshiba dynapocket KG01 en dynapocket K02,
• LG GW825 IQ (codenaam Monaco),
• Sony Ericsson Xperia X2 (opvolger van de Xperia X1).

De Touch Pro2 was niet alleen een verbeterde versie van de Touch Pro, maar was ook voorzien van een kantelbaar scherm, net als mijn TyTN II. Ik verwachtte dat ik echter wel moeite zou hebben met het ontbreken van een D-pad en een "indrukbaar" scrollwieltje waaraan ik zo gewend was geraakt.

Acer had inmiddels E-TEN overgenomen. Dus de Acer M900 volgde de E-TEN Glofiish M810 op (die op zijn beurt de M800 opvolgde). De vingerafdruklezer zag er futuristisch uit, maar de M900 had niet zoveel werkgeheugen en zou wat mij betreft het onderspit delven tegen de Touch Pro2.

Later kwam de aankondiging van de GT-B7610 OmniaPRO van Samsung. Ik vond dat een mooi en interessant toestel en de specificaties lagen erg dicht bij die van de Touch Pro2. Maar ook hier ontbrak een D-pad en dat leek me een groot gemis.

In deze periode (de eerste helft van 2009) werden er toestellen aangekondigd die zouden worden uitgerust met de illustere Snapdragon-processor van Qualcomm. De eerste versie van dit type processor heeft een snelheid van 1000 MHz, ofwel 1 GHz. Dat vond ik erg snel; overdreven snel voor een telefoon. En slecht voor het uithoudingsvermogen van de batterij. Maar wel interessant, helemaal in twee aangekondigde toestellen van Toshiba, met codenamen K01 en K02.

Over deze toestellen was aanvankelijk weinig bekend en er waren ook geen foto's of tekeningen. Maar de K01 (later bekend als de dynapocket KG01) zou een snelle processor, een enorm capacitief scherm (met een diagonaal van 4,1 inch) en een uitgebreid toetsenbord krijgen. En het toestel zou zes millimeter minder dik zijn dan mijn toenmalige telefoon! De batterij moest het daarvoor echter ontgelden, want die was een stuk zwakker dan de batterij in mijn TyTN II.

De K02 had vergelijkbare specificaties, maar was een clamshell-model, waarbij er in plaats van een toetsenbord een tweede scherm aan de scharnier zat. Misschien ook interessant?

Nou, uiteindelijk is het tussen mij en zowel de K01 als de K02 niets geworden. Die laatste is helemaal nooit in productie gegaan en rond die eerste bleef het veel te lang stil: de dynapocket KG01 is pas ruim een jaar na de aankondiging op de markt gebracht. Ik was toen al afgehaakt.

Een ander aangekondigd toestel met een Snapdragon-processor en een uitschuifbaar toetsenbord was de Monaco van LG (die later zou worden uitgebracht als LG GW825 IQ). Aardige specificaties, maar ik heb er nooit veel aandacht aan besteed.

Halverwege 2009 werd de Sony Ericsson Xperia X2 aangekondigd. En dat was interessant voor mij, daar ik ooit gevallen was voor de voorloper van dat toestel, de Xperia X1. De twee Xperia-telgen verschilden niet heel veel van elkaar, ondanks het leeftijdsverschil van ruim anderhalf jaar.

De X2 had een capacitief scherm, een camera die meer pixels vastlegde en een nieuwere versie van Windows Mobile, maar daar hield het ongeveer wel op. Dezelfde processor als de X1 en dezelfde hoeveelheid werkgeheugen. En daar zat nou net het pijnpunt: als de panel-software* van Sony Ericsson nog net zo langzaam was (en daar ging ik vanuit), dan zou op z'n minst de hardware van de X2 sneller moeten zijn!

Toch besloot ik, al het bovenstaande in overweging nemend, dat ik zou wachten op de Xperia X2. Deze telefoon had net een streepje voor op de andere smartphones in de bovenstaande lijst. En als er wat positieve reviews zouden verschijnen, dan zou dit toestel mijn TyTN II moeten gaan opvolgen.

Het probleem was echter dat dit een keuze was "bij gebrek aan beter" en dat is niet motiverend voor de aankoop van een nieuwe smartphone.

Motorola Droid

Motorola Droid

Samsung SPH-M900 Moment

Gelukkig werd er in juli van 2009 iets aangekondigd dat wèl motiveerde: de Amerikaanse Motorola Droid. Dàt was een interessant toestel!

"Droid" was de naam die door de Amerikaanse provider Verizon Wireless aan een serie smartphones van onder andere Motorola zou worden gegeven. Deze naam is nog steeds in gebruik voor een aantal nieuwe toestellen van deze provider.

De Motorola Droid werd in november 2009 op de markt gebracht en was een enorm succes in Amerika. De reviews waren positief en er gingen meteen grote aantallen van deze Droid over de toonbank. Dit toestel zorgde voor de onmiddellijke comeback van Motorola.

Door de Droid nam ook de bekendheid van Android toe. Dit mobiele operating system dankt een groot deel van z'n populariteit aan de Motorola Droid.

De telefoon was in nauwe samenwerking met Google gemaakt en brak een aantal records. Met een scherm van 854x480 pixels was het de Android-telefoon met verreweg de hoogste resolutie. Het was het allereerste toestel met Android versie 2.0. En door de dikte van minder dan 14 millimeter was het de dunste telefoon met uitschuifbaar QWERTY-toetsenbord die ooit was gemaakt.

Eindelijk was er dus een toestel dat was uitgerust met Android èn met een mooie resolutie. Voordat de Droid te koop was, kondigde Samsung voor Amerika de SPH-M900 Moment aan. Dit toestel was vrijwel net zo dun en had ook een QWERTY-toetsenbord. Maar de resolutie was weer laag en de Android-versie was slechts 1.5, zodat dit geen concurrent zou worden voor de Droid.

Motorola Milestone

Motorola Milestone

Eind 2009 was Motorola weer helemaal terug... in Amerika althans. Want de Europese tegenhanger van de Droid, de Motorola Milestone, is voor zover ik weet nooit in winkels in Nederland verkocht. Elders in Europa wel, maar de beschikbaarheid van accessoires was matig. Ook lieten updates voor Android hier lang op zich wachten. Motorola gaf (en geeft) geen hoge prioriteit aan de Europese afzetmarkt.

Terug naar de Milestone. Ik werd enthousiast van het nieuws over de Droid, maar dat is een Amerikaans toestel waarmee je hier niet kunt bellen. Toen duidelijk werd dat er een Europese variant zou uitkomen, wist ik het al: dat zou mijn nieuwe telefoon worden!

En dat was best gek, want dit toestel heeft wel een D-pad, maar om dat te gebruiken moet het toetsenbord eerst worden uitgeschoven. Nou ja, daar kon ik nog wel mee leven. Het heeft geen "indrukbaar" scrollwieltje met OK-knop; daar zou ik dan maar mee moeten leven. Er zijn ook geen sneltoetsen (voor de browser bijvoorbeeld - nou ja, er is een zoekknop) en zelfs geen toetsen voor het beantwoorden en beëindigen van een gesprek. Dat laatste vond ik wel raar, "maar", redeneerde ik, "dan kun je vast zonder die toetsen, anders ontwerpen ze een telefoon heus niet op deze manier". Dat sprak me dan wel weer aan. En de laatste grote verandering voor mij zou Android zijn, waarop ik straks nog terugkom.

Ik was dus bereid om wat offers te brengen voor de Milestone. En de vergelijking met mijn eerdere "keuze bij verstek" was snel gemaakt: de Milestone kwam weliswaar vijf maanden eerder uit dan de Xperia X2, maar was dunner, iets sneller en had een groter scherm met een iets hogere resolutie, dat ook nog eens multi-touch-bediening ondersteunde. De pluspunten van de X2 waren overigens de 8 in plaats van 5 megapixels van de camera, de tweede camera aan de voorkant (die ontbrak bij de Milestone) en de iets hogere capaciteit van de batterij.

Toch vond ik de Milestone veel aantrekkelijker dan de X2. Misschien doordat men laaiend enthousiast was over de snelheid van het toestel. Het had natuurlijk niet de mooie panel-interface van de X2, maar dus ook niet de lage reactiesnelheid ervan. En doordat de Milestone eerder uitkwam, was er al meer over geschreven dan over de X2. De telefoon werd goed ontvangen. Maar doorslaggevend voor mij was dat ik 'm gewoon aantrekkelijker vond dan de X2.

En dat is ongrijpbaar. Maar wat zeker meespeelde was het uiterlijk van de Milestone: het is een zware, degelijke smartphone, gemaakt van voornamelijk metaal en glas; hoekig, zwart, sober, spartaans, stoer. Met slechts één notificatie-LEDje, dat onzichtbaar is wanneer er niets te notificeren valt. Met aan de voorkant alleen capacitieve knoppen. Dat betekent dat er vier knoppen op het glas zijn afgebeeld. Het toestel trilt licht als je ze indrukt. En het glas is niet zomaar glas, maar sterk en krasvast Gorilla Glass van de fabrikant Corning. De Milestone was één van de eerste telefoons met zo'n scherm.

Dat soort specificaties spreekt niet iedereen aan, maar mij wel. Wat een gave telefoon! Ik was zo ongeveer enthousiast sinds de eerste aankondiging en besloot te wachten tot hij hier in de winkels zou liggen. Ik wist toen nog niet dat Motorola geen plannen voor verkoop in Nederland had. Maar dat werd langzaam duidelijk toen het toestel hier niet verkrijgbaar bleek te zijn en ook niet werd aangekondigd. Via de site van EXPANSYS Nederland (dat is gevestigd in Frankrijk) was de Milestone te bestellen. Het ging overigens om de Britse versie van het toestel. Ik kende de site niet, maar las over zowel goede als slechte ervaringen van online kopers. Ik besloot te wachten...

Maar waarop? Tot een site die ik kende 'm ook zou gaan verkopen? Toen ik voor mijn gevoel erg lang had gewacht (dat zal een paar dagen zijn geweest, of misschien een week) heb ik de knoop doorgehakt en het toestel besteld. De levering verliep goed: op woensdag 16 december 2009 werd de Motorola Milestone bij me thuisbezorgd.

Hij was prachtig! Wat was het fijn om geen folie op het scherm meer te hoeven plakken ter bescherming. Die vond ik zo lelijk. Wat gek om capacitieve toetsen te hebben in plaats van "echte" en wat stond het kaal zonder een rood en een groen "telefoontje" op de voorkant. Maar het werkte wel. En wat was-ie plat! En lekker zwaar en hoekig. Kortom: de hardware was inderdaad prima. En Android?

Wederom: Google Android

Ik had steeds gezocht naar telefoons met een touchscreen, een QWERTY-toetsenbord en Windows Mobile, of misschien de opvolger daarvan. En toen stuitte ik dus op de Milestone. De hardware was goed, maar het besturingssysteem kende ik niet. Google kende ik inmiddels wel goed van Gmail, Google Agenda en andere services. Toen de Droid in Amerika werd gelanceerd, had ik het idee van overstappen op Android in m'n achterhoofd.

En eind november 2009 was ik zover dat ik mentaal al over was op Android. Ik was overtuigd van het gemak en de voordelen boven Windows Mobile. Ik wist dat ik niet meer wilde knoeien met een privé- en een werkagenda in Outlook en het verschrikkelijke ActiveSync. Ik wist dat ik al mijn contacten in Gmail kon en wilde beheren. En verder zou ik Android gaan ontdekken op de Milestone.

En dat is gelukt! Nooit meer het idee dat mijn agenda "op mijn PC staat" en dat mijn contactenlijst pas weer up-to-date is als ik een USB-kabeltje heb aangesloten. Nooit meer applicaties (apps) voor mijn telefoon beheren op mijn PC. En over apps gesproken: ik geloof dat ik voor de Qtek 8310 en de HTC TyTN II bij elkaar ongeveer anderhalf jaar nodig heb gehad om op internet een mooie serie apps samen te stellen. Apps die het leven gemakkelijker hebben gemaakt. Maar met de Android Market op de Milestone had ik in dagen (hooguit weken) diezelfde functionaliteit teruggevonden in apps voor Android! Geweldig.

Ik heb nog wel eens naar de Xperia X2 gekeken en vond het nog steeds een mooi toestel. Maar met de overstap naar Android was er geen twijfel meer mogelijk: die telefoon lag niet meer in mijn blikveld. Ik heb de rode pil genomen en kan nooit, nooit meer terug naar Windows. Daarmee had ik er tevens voor gezorgd dat mijn geliefde Qtek 8500, waar geen bruikbare Android-versie voor is (zelfs niet op xda-developers), in één klap waardeloos werd... Dat is wel jammer. Maar ik krijg er veel voor terug: de apps en services van Google zijn geweldig (en die kwalificatie geef ik niet snel) en werken heel goed samen (iets dat in Windows Mobile nooit leek te kunnen). En "synchronisatie" is niet meer een actie die je zelf geregeld moet uitvoeren, maar iets dat continu en ongemerkt gebeurt en vrijwel perfect werkt.

De enorme belangstelling voor Android geeft wel aan dat ze iets goed doen bij Google. Ik ben zeer tevreden met de keuze voor mijn huidige smartphone. Maar uiteraard is er een vervolg op dit verhaal. Meer Android, binnenkort in deel 4.

-----
* Zie deel 2 van deze serie.