zondag 30 oktober 2011

Blogger's high

Hardlopen schijnt verslavend te zijn. Ik geloof dat best, wanneer ik het fanatisme bij diverse hardlopende vrienden en collega's zie.

Bij de inspanning maakt je lichaam endorfine, waardoor je je beter voelt. Dat is stap* 1, die ook wel Runner's high wordt genoemd. Stap 2 is dat je je vaker beter wilt voelen en dus meer gaat hardlopen. Voilà: een verslaving.

Met het bovenstaande in gedachten begrijp ik nu hoe het komt dat ik zo blij word van bloggen: door endorfine! Want een artikeltje schud ik natuurlijk niet zomaar uit mijn mouw. Dat kost inspanning. Maar daarna... volgt de beloning. En ja, het is verslavend.

Ahhh, ik voel alweer een Blogger's high opkomen...

-----
* Niet als grap bedoeld

zaterdag 22 oktober 2011

Sorry, geen dienst

Al een jaar of twee valt me iets op aan de bussen van Qbuzz die geen dienst hebben. Voorop deze bussen is de volgende tekst te lezen:

Sorry, geen dienst

Ik vraag me af waarom. Want wat is er mis met gewoon "Geen dienst"? Dat snapt iedereen toch? Wat was de redenering van degene die dit heeft bedacht?

Ik stel me twee ontwerpers van filmkasten voor (ja, klik maar even): Ontwerper 1 en Ontwerper 2. Op zekere dag krijgt Ontwerper 1 een ingeving en hoor ik in mijn hoofd de volgende conversatie:

Ontwerper 1 [gedreven]:
"Stel dat je op lijn 51 staat te wachten, 's avonds laat, in het donker, in de kou en in de regen. En in de verte komt een bus aanrijden. Eindelijk! Maar wat zie je als hij dichterbij de halte komt? Geen dienst! Dat is dan natuurlijk een grote tegenvaller. Gelukkig begrijpen wij, als ontwerpers van filmkasten, dat heel goed. En we voelen met de chauffeur èn de passagiers mee. Dus weet je welke tekst we in het vervolg gaan gebruiken?"
Ontwerper 2 [opkijkend]:
"Hm?"
Ontwerper 1 [jubelend]:
"SORRY, geen dienst!!!"
Ontwerper 2 [zuchtend]:
"Briljant. Doe maar."

Zo heeft zich de besluitvorming wellicht voltrokken. Helaas. Want dit is ongetwijfeld goed bedoeld, maar slaat helemaal nergens op.

Want het is wel duidelijk dat de bovengenoemde fictieve buswachter baalt van de situatie. Hij is nat en koud, heeft lang gewacht en wil alleen nog maar naar huis. Maar de naderende bus zal hem niet naar zijn warme, knusse huisje brengen, want er staat "Geen dienst" op. Vervelend. Maar als er "10" of "74" of "6" op die bus zou hebben gestaan, dan zou hij toch net zo erg balen? Het maakt deze eenvoudige man toch niet uit of een bus wel of geen dienst heeft? Hij wacht maar op één ding en dat is een bus met het juiste nummer, die hem naar huis brengt!

Maar Qbuzz snapt dit kennelijk niet. (Ik spreek het vervoerbedrijf er maar op aan). Aangezien ik een hekel aan inconsistentie heb, wil ik iets aan deze situatie doen. Ik heb daarom het door Qbuzz ingeslagen pad gevolgd en de volgende verbetering bedacht: voortaan moeten alle buslijnen de tekst "Sorry" vermelden in de filmkast. Voorop lijn 10 komt dus de tekst "Sorry, 10", voor al die mensen die op een andere lijn staan te wachten.

En de mensen die wèl op lijn 10 wachten? Ach, die snappen dat wel...

woensdag 19 oktober 2011

Smartphones - een blijspel in minstens drie delen - deel 2: Meer geschiedenis

In deel 1* schreef ik over mijn eerste smartphone en hoe enthousiast ik erover was. En zoals het met alle nieuwe bezittingen gaat, word je na verloop van tijd kritischer. De dingen die me bezighielden waren de punten die nog op mijn lijstje met gewenste eigenschappen stonden, gecombineerd met de tekortkomingen die ik tijdens het gebruik constateerde.

Dit deel gaat over de keuzes die tot mijn tweede èn derde smartphone hebben geleid. Ik heb de twee telefoons in dezelfde periode gekocht en ze beide afwisselend gebruikt.

Touchscreen en non-touchscreen

Qtek 8310
In de begintijd waren er PDA's (Personal Digital Assistants) en smartphones. Met de eerste categorie kon je niet bellen, met de tweede wel. Deze indeling werd zinloos toen bellen een standaardfunctie van de PDA werd. Daarna werd het onderscheid: mèt en zonder aanraakscherm, ofwel touchscreen en non-touchscreen. Microsoft maakte twee versies van Windows Mobile die deze indeling steunen. Door de jaren heen hebben ze daarvoor briljante namen bedacht, waardoor niemand ooit heeft hoeven twijfelen over welke versie het ging (zo waren de meest recente namen "Professional" en "Standard"). Maar goed. Ik noem al deze apparaten hierna smartphones en maak waar nodig het onderscheid in wel of geen aanraakscherm.

De Qtek 8310 heeft geen aanraakscherm en was compacter dan de smartphones die dat wel hadden. Dat was één van mijn argumenten om een "non-touchscreen" te kiezen. Helaas bleken de afmetingen en het soort scherm niet de enige verschillen te zijn tussen de twee telefoontypes.

Tekortkomingen

De "non-touchscreens" waren namelijk van oorsprong vrijwel altijd voorzien van een langzamere processor en minder geheugen dan de "touchscreens". Uiteindelijk zijn die verschillen vrijwel verdwenen, maar de Windows Mobile besturingssystemen voor de twee uitvoeringen waren hierop aangepast.

En dat betekende in de tijd van Windows Mobile 5 dat er op mijn smartphone maximaal 50 programma's konden worden geïnstalleerd. Dat lijkt veel, maar ik ben wel tegen deze grens aangelopen. En dat is nog niet het ergste: zodra er 50 programma's waren geïnstalleerd bleek het ineens niet meer mogelijk te zijn om een programma van de telefoon te verwijderen zonder deze aan een PC te koppelen! En dat is nog niet het ergste: Windows Mobile liet op geen enkele manier weten dat ik die grens had bereikt en ik had dus geen idee hoe het kwam dat ik geen programma's meer kon installeren en verwijderen!

Verder was er geen copy/paste-mogelijkheid. Kopiëren en plakken zijn voor mij basisfuncties, dus dat was een groot gemis. Uiteraard heb ik wat programma's geprobeerd die deze functies toevoegden, maar dat deden ze niet tot mijn volle tevredenheid.

Een kleine irritatie en tevens een onbegrijpelijke eigenschap van taken in Pocket Outlook vond ik het feit dat taken niet gewijzigd konden worden. Om op een "non-touchscreen" een taak te wijzigen moest je daarom een PC met Outlook opzoeken of de taak vervangen door een nieuwe. Erg lastig als je niet kunt kopiëren en plakken!

Wensen

Ondanks de slimme functie voor het invoeren van tekst op mijn 8310 wilde ik liever een echt QWERTY-toetsenbord kunnen gebruiken. Daarmee kun je het snelst typen en dat geeft je het gevoel dat je meer controle hebt over het apparaat. En wat controle betreft: alles wat ik op de 8310 wilde doen moest ik vertalen naar bewegingen met het kleine zwart-zilveren joystickje. Dat werkte uitstekend, maar na verloop van tijd kreeg ik ook daar het gevoel dat ik te weinig controle had. In plaats van stap voor stap met mijn duim te navigeren naar een invoerveld zou ik veel liever de plaats op het scherm aanraken waar ik tekst wilde gaan typen. Klinkt dus als een smartphone met een aanraakscherm en een QWERTY-toetsenbord!

Andere wensen (die ik nog steeds had of gaandeweg had toegevoegd) waren een GPS-ontvanger, een hogere resolutie dan 320x240 pixels, UMTS en een versnellingsmeter (accelerometer). Verder wilde ik nog steeds graag een clamshell-model, dus een telefoon die je open en dicht kunt klappen. Maar sommige wensen sluiten elkaar min of meer uit, zoals een volledig toetsenbord en een clamshell-model. Of een aanraakscherm en een clamshell-model.

Ultimate smartphones

i-mate Ultimate 9150i-mate Ultimate 7150
Groot was daarom ook mijn enthousiasme toen ik hoorde van de i-mate Ultimate serie, een vijftal smartphones met ongeveer gelijke, aantrekkelijke specificaties. Ze verschilden vooral aan de buitenkant. De types 5150, 6150 en 8150 vond ik het minst interessant, aangezien die geen of alleen een numeriek toetsenbord hadden. De 9150 beschikte ook over een numeriek toetsenbord, maar was een clamshell-model. En omdat de hele Ultimate-lijn was uitgerust met een aanraakscherm was dit dus één van de combinaties die ik voorheen onmogelijk achtte. De 7150 ten slotte, scharnierde weliswaar aan de lange zijde, maar had wèl een QWERTY-toetsenbord. Kiezen tussen de i-mate Ultimate 9150 en de 7150 zou ik dan maar doen op basis van de afmetingen. De laatste was erg breed, dus ik wilde de 9150, die nauwelijks groter was dan mijn toenmalige telefoon.

Wat een geweldige specificaties had deze lijn! Op de keuze tussen clamshell en QWERTY-toetsenbord na, leek dit voor mij letterlijk een ultieme smartphone, die zo'n beetje alles bood wat ik op mijn wensenlijstje had verzameld. Namelijk alles wat mijn toenmalige toestel had, plus een snellere processor, meer ROM- en RAM-geheugen, een scherm met 640x480 pixels, UMTS met een tweede camera voor videogesprekken, een FM-radio en een aanraakscherm. Alleen een GPS-ontvanger en een versnellingsmeter ontbraken.

i-mate Ultimate 9502
De toestellen zouden in 2007 op de markt komen. Er was echter geen Nederlandse importeur meer voor i-mate en ik vreesde dat dat wel eens een probleem zou kunnen worden. Ik wil een smartphone namelijk in Nederland kunnen kopen, omdat ik dan zeker weet dat ik mijn eigen taal en vooral ook de Nederlandse tijd- en datuminstellingen kan gebruiken. Maar de importeur bleek uiteindelijk niet het probleem te zijn... In september 2007 bracht i-mate eerst de 6150 en de 8150 uit. Pas daarna zou het leuk worden. Maar het duurde en het duurde, totdat het duidelijk werd dat de overige modellen uit de Ultimate-lijn waren geannuleerd.

Later maakte i-mate dit min of meer goed door in april 2008 de 8502 en de 9502 uit te brengen, waarvan voor mij alleen de 9502 interessant was. Deze smartphone was geen clamshell, maar had wel een QWERTY-toetsenbord; de afmetingen lagen tussen die van de 9150 en de 7150 in; de FM-radio en de infraroodpoort waren vervallen, maar daarvoor in de plaats zou de 9502 een GPS-ontvanger krijgen! Een goede kanshebber dus, die echter net als de andere apparaten van i-mate niet in Nederland verkocht zou worden.
HTC S420HTC TyTN II

Andere kandidaten

Tijdens het wachten op de eerste "Ultimates" leerde ik de plannen voor twee andere smartphones kennen: de HTC S420, met de codenaam Erato en de HTC TyTN II, ook bekend onder de naam Kaiser. Deze toestellen hadden respectievelijk een clamshell-uitvoering zonder aanraakscherm en een QWERTY-toetsenbord mèt aanraakscherm. Maar de resolutie van de beide apparaten was hetzelfde als die van mijn toenmalige telefoon. Ze hadden echter wel UMTS- en GPS-ontvangers aan boord en voldeden dus deels aan de wensen. Toch zou ik nooit een keuze hoeven te maken, want de Erato is nooit op de markt gebracht. De Kaiser zag het licht in september 2007. Een mooi speeltje, maar verkocht was ik niet.

Later ontvouwden twee andere fabrikanten hun plannen voor telefoons met hogere resoluties. Het ging om de E-TEN Glofiish M800 en de Toshiba Portégé G920.
E-TEN Glofiish M800Toshiba Portégé G920
Beide waren voorzien van de zojuist genoemde ontvangers, een volwaardig toetsenbord en een scherm met respectievelijk 640x480 en 800x480 pixels. De M800 kwam in december 2007 op de markt, maar de G920 is nooit uitgebracht. Om eerlijk te zijn vond ik die laatste ook te groot. En de M800 wilde ik ook niet, want de kwaliteit van het apparaat was niet zo goed volgens diverse reviews.

En toen, in februari 2008, gebeurde het. Nog voordat het jaarlijkse Mobile World Congress (MWC) zou plaatsvinden in Barcelona (halverwege die maand), werd er ineens een nieuwe telefoon aangekondigd door Sony Ericsson. Al snel circuleerde het volgende reclamefilmpje op internet waarin deze Sony Ericsson Xperia X1 te zien was:


Het begon allemaal wat geheimzinnig en nog niet alle details waren bekend, maar de telefoon zag er goed uit, zou een prachtige gebruikersinterface krijgen en een toetsenbord dat in een licht gebogen lijn onder het scherm uitschoof. Sinds de aankondiging van de Ultimate-lijn was ik eindelijk weer eens echt enthousiast.

Sony Ericsson Xperia X1
De verwachtingen waren hoog en er werd steeds meer duidelijk: er kwam informatie op de website van Sony Ericsson en veel gadgetblogs wisten details boven water te krijgen. Vanaf de officiële site heb ik in de periode die volgde twee versies van het whitepaper over de X1 gedownload. Wat een voorpret! Dit moest 'm worden, mijn volgende telefoon!

Tussentoestel

Als je dit soort aankondigingen volgt, dan kan de voorpret omslaan in ordinair wachten wanneer de fabrikant z'n volgende product aan de vroege kant bekend heeft gemaakt. En daarnaast komen vertragingen ook regelmatig voor. De komst van de Xperia X1 was daarvan een goed voorbeeld: het zou uiteindelijk zo'n 8 maanden duren vanaf het moment dat het toestel tijdens het MWC werd getoond tot aan het moment dat het in de winkels lag. En dat is lang.

Maar dat wist ik bij de aankondiging nog niet. In de maand na die aankondiging kon ik mijn privé-belabonnement inwisselen voor een abonnement van mijn werkgever. En bij dat nieuwe abonnement kon ik een telefoon nemen. Het zou natuurlijk mooi zijn geweest als ik toen voor de X1 had kunnen kiezen. Maar dat zat er niet in, zelfs niet als ik nog een paar maanden zou wachten. En ik wilde helemaal niet wachten, want het nieuwe abonnement zou me geld besparen.

Omdat het joystickje van mijn 8310 wat kuren begon te vertonen en omdat ik de kans op een nieuw toestel bij mijn nieuwe abonnement graag wilde benutten, besloot ik toch een nieuwe telefoon te kiezen. Voor een smartphone zou ik wel wat moeten bijbetalen, maar het blijft natuurlijk een hobby en hobbies mogen geld kosten.

Volgens dit artikel is er dan eigenlijk maar één toestel dat in aanmerking zou komen en dat is de HTC TyTN II. Zo dacht ik er destijds ook over (zonder dit artikel uiteraard, maar wel met de inhoud ervan). Mijn snode plan was om dit toestel te kopen bij mijn zakelijke abonnement. En wanneer de Xperia X1 dan later te koop zou zijn, zou ik de TyTN II simpelweg vervangen door de X1, die ik echt wilde hebben. De TyTN II zou dus een "tussentoestel" worden om "een aantal maanden" wachttijd te overbruggen. Net als nu vond ik toen ook al dat dit eigenlijk geen snood plan was, maar meer een snobistisch plan.

HTC TyTN II

Op 3 april 2008 liep ik een niet nader te noemen winkel** uit, met in mijn handen de HTC TyTN II. En ook al was ik niet laaiend enthousiast toen deze telefoon ruim een half jaar eerder op de markt kwam, toch kon ik als liefhebber haast niet wachten om met dit nieuwe gadget aan de slag te gaan.

Het was dus toch een "touchscreen" geworden. Ik had me over de grootte van het apparaat heengezet en heb daar geen spijt van gehad. Wat een lekker groot scherm! En wat een controle had ik ineens over het toestel; ik kon met het pennetje of met een vinger(nagel) direct op het scherm aangeven wat ik wilde! Verder was het een verademing om op het hardware-toetsenbord te typen. De tekortkomingen die ik hierboven schetste behoorden tot het verleden.

Deze telefoon was 2x zo snel als mijn vorige, want de processor draaide op 400 Mhz. Verder was er 2x zo veel werkgeheugen (namelijk 128 MB) en 4x zo veel ROM-geheugen (namelijk 256 MB). Die cijfers zeggen niet alles, want het geheel werd ook zwaarder belast door de touchscreen-versie van Windows Mobile, maar het toestel voelde wel als een verbetering ten opzichte van de 8310.

De HTC TyTN II was een zeer populair toestel rond deze tijd. De site PDAdb.net (waarover verderop meer) hield destijds twee lijsten bij: "Devices In Demand" en "Most Popular Devices". Maandenlang stond het toestel op nummer 1 in deze beide lijsten. En dat was onder andere vanwege de complete uitrusting: het had zowel een UMTS- als een snelle Wi-Fi-radio (54 Mb/s), een ingebouwde GPS-ontvanger, twee camera's en voor de bediening niet alleen een toetsenbord en een touchscreen dat omhoog gedraaid kon worden na het openschuiven, maar ook een D-pad (cursortoetsen), een scrollwieltje dat ingedrukt kon worden om te selecteren of te bevestigen en een aantal hardware-sneltoetsen.

Die complete uitrusting sprak me erg aan. Het enige dat ik niet meer had was een infraroodpoort. Dit type poort werd steeds minder populair en is langzaam uit de smartphone verdwenen. Eigenlijk heb ik hem nooit echt gemist. En op mijn wensenlijstje stond een FM-radio, maar het ontbreken daarvan heb ik ook niet als een gemis ervaren.

Omdat ik besloten had geen probleem te maken van de grootte van het toestel, was er eigenlijk maar één nadeel ten opzichte van mijn vorige telefoon: het feit dat dit geen telefoon was. Ja, ik kon er wel mee bellen, maar dat ging toch anders dan met de Qtek 8310. Na het inschakelen van het scherm van de 8310 kon ik meteen een nummer of naam intikken op het numerieke toetsenbord, zoals dat bij andere telefoontoestellen ook kan. Bij de TyTN II moest je echter eerst op de knop "Beantwoorden" drukken ("het groene telefoontje"), om vervolgens het nummer of de naam op het scherm in te tikken. Ik ben daar uiteindelijk wel aan gewend, maar vind het nu nog steeds een nadeel.

Afijn, ik was blij met het nieuwe toestel en zou er zeker veel plezier van hebben. Met 30 seconden muziek uit het bovenstaande reclamefilmpje als beltoon kon ik rustig naar de marktintroductie van de X1 toeleven. Want dat was nog steeds mijn doel. Die droomtelefoon was niet alleen kleiner dan dit tussentoestel, maar ook sneller, had meer geheugen, een betere batterij, een camera met flitser, een FM-radio en een resolutie van maar liefst 800x480 pixels. Wat zou dat geweldig zijn!

Niet één, maar twee tegenvallers

Maar... het liep anders. De panel interface die Sony Ericsson op de X1 leverde was een geweldig concept. In feite waren er negen "Today"-schermen, die je zelf kon instellen. Ze waren tegelijk actief en je kon er één kiezen, die aansloot bij wat je wilde doen, zoals bijvoorbeeld werken, muziek beluisteren of spelletjes spelen. In alle filmpjes waarin de X1 werd besproken viel het me echter op dat die interface net iets te langzaam reageerde. Het was niet vloeiend, niet soepel. Het concept kan prachtig zijn, maar als het in de praktijk niet prettig werkt, dan heb je er niets aan. Dat was een belangrijke tegenvaller.

HTC Touch Pro
Verder had de concurrentie niet stilgezeten. In augustus 2008, nog voordat de X1 op de markt verscheen, kwam HTC met de opvolger van mijn tussentoestel: de HTC Touch Pro. Deze telefoon was niet zo oogstrelend mooi als de X1 en had geen toetsenbord dat in een licht gebogen lijn onder het scherm uitschoof, maar was wel kleiner, had meer vrij geheugen en een toetsenbord dat beter was uitgerust dan dat van de X1: er was een rij numerieke toetsen, een TAB-toets, een CTRL-toets (erg handig voor kopiëren en plakken) en, zoals ik gewend was, vier pijltjestoetsen. Een meevaller?

Zou dit dan mijn volgende toestel moeten worden, in plaats van de tegenvallende X1? Ik heb een tijd getwijfeld. Maar nee, toch niet. De resolutie was niet zo hoog als die van de X1: 640x480 pixels. Dat was natuurlijk geen ramp. Maar het aanraakgevoelige schermpje dat de D-pad van de TyTN II verving bleek in de praktijk niet handig te werken. En een camera/sluiter-knop ontbrak. En eigenlijk wilde ik nog geen afstand doen van het "indrukbare" scrollwieltje van mijn TyTN II. Goed en wel beschouwd was de Touch Pro dus ook een tegenvaller.

Kortom: zowel de langverwachte X1 als de onverwacht geïntroduceerde Touch Pro bleken niet interessant genoeg te zijn om mijn inmiddels vertrouwde HTC TyTN II te vervangen. Ik heb dus gewacht op een beter alternatief. Uiteindelijk heb ik de TyTN II meer dan anderhalf jaar met veel plezier gebruikt.

Qtek 8500

De Qtek 8500 kwam op de markt na de Qtek 8310 en vóór de HTC TyTN II. De specificaties van deze smartphone lijken sterk op die van de 8310, echter zonder Wi-Fi en zonder infraroodpoort. De 8500 is kleiner, lichter en heeft een tweede scherm, dat informatie toont als het toestel is dichtgeklapt. De eerder genoemde HTC S420 (Erato) zou overigens de opvolger van dit toestel zijn geweest.

Het is niet logisch om de 8500 aan te schaffen als je een 8310 hebt verruild voor een TyTN II. En toch is dat precies wat ik heb gedaan!

Een clamshell-model heeft, zoals ik al schreef, altijd op mijn wensenlijstje gestaan, omdat ik het geweldig vind om een gesprek aan te nemen met het openklappen van het toestel en een gesprek te beëindigen door het toestel dicht te klappen. Maar de 8500 voldeed niet als opvolger van mijn 8310, omdat hij minder compleet was uitgerust; dat was natuurlijk ongehoord!

Toch vond ik het een prachtig, futuristisch toestel met die stijlvolle, platte vormgeving en dat tweede scherm dat rond lijkt te zijn. De codenaam voor dit toestel is Startrek (ook wel "StrTrk") en dat vind ik wel passend.

De 8500 was in juli 2006 op de markt gekomen, maar ik kwam het toestel weer tegen toen Lidl het in 2007/2008 aanbood. Er werd drie of vier keer met een serie 8500's geadverteerd en de prijs is in die periode ook nog omlaag gegaan. Iedere keer dat ik deze telefoon in de folder zag, wilde ik hem kopen. Maar daar was geen reden voor: ik had de TyTN II en was aan het wachten op de komst van de Xperia X1. Maar toen de 8500 voor de derde of vierde keer in de folder van Lidl verscheen, met een prijs die tot € 100,- was gezakt, concludeerde ik dat dit voorbestemd / met een reden / geen toeval / mijn laatste kans*** was.

En zo geconcludeerd, zo gekocht: op 25 september 2008 had ik eindelijk mijn clamshell-telefoon! Hij was prachtig en ik heb hem vanaf die dag afwisselend met mijn TyTN II gebruikt. Natuurlijk miste hij veel functies die de TyTN II had, maar hij was ook veel kleiner en iedere keer als ik hem oppakte, voelde het een beetje magisch... En dat lag echt niet alleen aan mij, want als ik hem gewoon op mijn bureau legde, was er meestal wel een collega die er iets over zei. Ik moest breed glimlachen om een opmerking in de trant van "je kunt wel zien waar bij jullie het geld naartoe gaat"!

Ik had in die periode trouwens een dubbele SIM-kaart (voor één telefoonnummer) en dan is het helemaal handig om twee telefoons te hebben. Je kunt dan zonder gedoe even snel van toestel ruilen, door eenvoudig het gewenste toestel aan te zetten en het andere toestel uit.

Gedurende een periode waarin ik wat problemen met de TyTN II had, was de 8500 een welkome back-up. En hij zorgde ook dat ik de problemen niet meteen hoefde te herstellen, omdat ik gewoon nog een bruikbare telefoon had. Ik kon de problemen dus later verhelpen, op een moment dat het me beter uitkwam. Erg makkelijk.

Ik heb veel over het uiterlijk van de Qtek 8500 gezegd en ik bedenk me nu dat dit mijn eerste toestel was waarbij vorm toch functie naar de kroon stak...

PDAdb.net

Zoals ik al aangaf, kom ik tot slot nog even terug op een site die ik in dit artikel (en in het vorige) veelvuldig heb aangehaald: PDAdb.net. De site noemt zich "The largest mobile device database" en is een partner van xda-developers, waarop een schat aan informatie en software voor telefoons en tablets is te vinden.

PDAdb.net bevat uitgebreide technische specificaties van een groot aantal smartphones en sinds kort ook van tablets. En in deze serie artikelen verwijs ik er niet voor niets naar: de gegevens van nieuwe toestellen worden snel op de site geplaatst; meestal bij de aankondiging van een toestel en soms zelfs voordat een toestel wordt aangekondigd. De informatie is correct en volledig, vaak completer dan de gegevens die de fabrikant van een toestel op zijn site vermeldt en veel nauwkeuriger dan de gegevens op de meeste sites waar je toestellen kunt vergelijken. Zonder de gegevens van PDAdb.net zouden mijn artikelen niet zo accuraat zijn geweest.

De site is een geweldige bron van informatie voor iedereen die op zoek is naar specificaties van smartphones en tablets. Ik ken de site vanaf de periode dat ik de Qtek 8310 tegenkwam en gebruik hem altijd als ik gegevens over een telefoon zoek, toestellen wil vergelijken of op zoek ben naar iets nieuws. Kortom: dit is een aanrader.

Dit was het tweede artikel over mijn smartphone-geschiedenis. We hebben nu wel genoeg naar het verleden gekeken; het wordt, zoals ik in deel 1 eigenlijk al van plan was, nu tijd om naar het heden te kijken. En dat doe ik in deel 3 met Android!

-----
* Een voetnoot is hier op z'n plaats (letterlijk, maar ook figuurlijk): ja, dit is deel 2 van een serie, ook al is het al bijna 2,5 jaar geleden dat deel 1 is verschenen. Tijdens het schrijven had ik dit deel de titel "Heden" gegeven. Het artikel is echter een hele tijd blijven liggen en in die tijd is er veel veranderd, dus het handhaven van die titel zou geschiedvervalsing zijn. Nu we aan de wieg van de Galaxy Nexus staan, leek het me een goed idee om deze serie af te stoffen en de oorspronkelijke koers te hervatten: de bespreking van mijn vroegere, huidige en toekomstige smartphones.
** "Niet nader te noemen" omdat ik deze winkel niet aanraad, vanwege het hoge prutsgehalte.
*** Doorhalen wat niet van toepassing is.

zondag 9 oktober 2011

Verslavend? ;-)

Wat is er nou echt verslavend? Wordfeud? Angry Birds? Twitter?

Tijdens een chat drong het ineens tot me door: smileys! Niet het gebruik van smileys... of eigenlijk wel het gebruik van smileys, maar ook en vooral het gedrag van smileys. Van sommige smileys. En voordat je nu afhaakt, zal ik het uitleggen.

De meeste smileys doen niks. Je tikt ze in en daar staan ze dan. Een dubbele punt, met soms een minteken en dan een haakje sluiten, of een variatie daarop. That's it. Maar als ik in Google Talk " :-) " tik, dan staat er een paar seconden later "". En dat is echt verslavend. Ik mis dit in mailtjes, in WhatsApp, in webfora, in reacties op artikelen, in de titel van dit stukje en ook op papier :-). En hier dus ook zojuist...

Verslavend. Toch?

zondag 2 oktober 2011

Nexus Prime time! [bijgewerkt]

Op 11 oktober, om half negen 's avonds (Nederlandse tijd), een nog onbekend moment, maar waarschijnlijk in oktober*, begint in San Diego een Samsung UNPACKED presentatie. Volgens de geruchten die ik lees zullen er dan twee producten worden gepresenteerd: Ice Cream Sandwich (ofwel Android 4.0) en de Samsung GT-i9250 smartphone, ofwel de Nexus Prime, het derde toestel van Google in de Nexus-serie.

Omdat de Nexus-toestellen altijd vooraan staan als er nieuwe technologie wordt uitgedeeld en omdat ze kunnen rekenen op een lange periode van updates in de Android-lijn, is mijn interesse weer gewekt. Wat de eerdere Nexus-telgen echter niet hebben is een hardware-toetsenbord en dat vind ik jammer. Maar dankzij een gedicht kan ik nu filosoferen dat dit toestel is voorzien van een QWERTY-toetsenbord, of dat er twee versies worden uitgebracht, één met en één zonder. De mogelijkheid dat het toetsenbord alleen wordt uitgebracht voor een specifieke Amerikaanse telecomaanbieder negeer ik volkomen.

Ah, #voorpret. Nog ruim een week een tijdje. Kan ik alvast op zoek naar een spijkerbroek met grotere zakken...

-----
* Samsung en Google hebben de introductie uitgesteld. Naar eigen zeggen vanwege het overlijden van de voormalig Apple-topman; volgens sommigen vanwege problemen met patenten. Vervolgens ging het gerucht dat 27 oktober de nieuwe datum zou zijn, maar dat werd later tegengesproken en nu zegt Samsung dat het "eerder is dan je denkt"... Ik wacht af. Oktober lijkt me toch wel een veilige gok.