zaterdag 28 december 2013

Koelkast

In de weekendbijlage van het Dagblad van het Noorden staat een artikel getiteld 'Weg met de smartphone'. Het gaat over mensen die genoeg hebben van alle berichtjes en foto's die ze via hun telefoon krijgen. Deze mensen hebben een oplossing voor de ongewenste stroom aan informatie en dat is het gebruik van een 'gewone' mobiele telefoon in plaats van een smartphone.

Een trendwatcher geeft aan dat hij die beslissing snapt: 'we' worden steeds afgeleid door alle meldingen op de smartphone en je kunt het geluid wel uitzetten, maar de meldingen komen toch binnen.

Wat een gek uitgangspunt. Sinds wanneer is de smartphone het sociale netwerk? Zo'n apparaat biedt veel meer dan een 'oude' mobiele telefoon, zoals uiteraard zoeken op internet, maar ook toegang tot foto's en andere bestanden die online staan. Je kunt navigeren, boeken lezen, de weersverwachting zien en betalingen doen. Het beheer van agenda en contacten is veel overzichtelijker en uitgebreider dan met een 'oude' mobiele telefoon. En een smartphone geeft je zelfs ondersteuning bij sportactiviteiten.

Daarnaast kun je alle mogelijke sociale netwerken gebruiken. Dat kan, maar dat hoeft niet. Deze mensen voelen zich ten onrechte een slaaf van hun smartphone. Niemand verplicht hen namelijk om zich aan te melden bij de apps van Facebook, Twitter en andere netwerken. In de meeste gevallen kunnen deze apps zelfs helemaal worden verwijderd.

De keuze voor een 'gewone' mobiele telefoon om van alle meldingen af te zijn noem ik een badwater-oplossing. Je gooit het kind met het badwater weg. Als we het toch over koelkasten hebben (want dat waren toch die oude mobiele toestellen), dan staat deze keuze gelijk aan de koelkast wegdoen, omdat er altijd zoveel lekkere dingen in liggen, die slecht voor je zijn.

'Heb je mijn app gezien?'

'Heb je mijn app gezien?' hoorde ik een vrouw aan iemand naast haar vragen. Ik keek nieuwsgierig naar de vrouw, want ze zag er niet uit als iemand die software voor smartphones maakt. Ik vroeg me af of ik een aankondiging had gemist van een nieuwe website die werkelijk ie-der-een in staat zou stellen software te maken.

Het antwoord van haar gesprekspartner voldeed niet aan mijn verwachtingen; het leek in de verste verte zelfs niet op één van de mogelijke reacties die ik in mijn hoofd had. Toen drong het tot me door dat ze een bericht bedoelde dat via WhatsApp was verstuurd.

Ik heb het sindsdien veel vaker gehoord en word er iedere keer een klein beetje misselijk van. Ik ga ervan uit dat 'een whatsapp' (analoog aan 'een SMS') niet lekker klinkt en dus is verkort tot 'een app', maar het blijft raar als je het woord 'app' gebruikt om software aan te duiden.

Een ander 'woord' waarmee ik veel meer moeite heb is 'digibeet'. Het gaat over iemand die niets van computers weet en wordt gebruikt door mensen die niets van taal weten.

Nu weet ik zelf ook maar weinig van taal, maar ik begrijp dat het woord 'analfabeet' is opgebouwd uit 'an' (of 'a'), dat niet of zonder betekent en 'alfabet', of iets wat daarop lijkt. Het woord betekent ongeveer 'zonder alfabet', dus ongeletterd.

Het woord 'digitaal' is trouwens afgeleid van het Latijnse 'digitus', dat vinger betekent. 'Digitaal' heeft te maken met het numeriek verwerken van gegevens.

Als je uitgaat van het woord 'analfabeet' en je wilt iemand benoemen die niets van computers of digitale dingen weet, hoe maak je daar dan een woord voor? Je laat het voorvoegsel 'an' (dus niet of zonder) vervallen en je laat ook de eerste helft van 'alfabeet' vervallen. Je houdt dan de nietszeggende tweede helft 'beet' over en daar plak je dan 'digi' voor. Tenminste, als je niets van taal weet.